Regelmatig melden zich werknemers bij ons met de vraag of het ‘’verboden’’ is om een gesprek met de werkgever op te nemen zonder diens toestemming. Vaak wordt gedacht dat dit niet is toegestaan of dat een dergelijke geluidsopname niet als bewijs zou kunnen dienen in de rechtszaal. Dit misverstand helpen wij graag uit de weg.
In het wetboek van strafrecht (om precies te zijn artikel 139a Sr.) is opgenomen dat het opnemen van gesprekken waaraan je zelf niet hebt deelgenomen een gevangenisstraf kan opleveren. Wanneer je zelf aan het gesprek hebt deelgenomen, is dit strafrechtelijke verbod niet van toepassing. Indien jij aldus heimelijk een gesprek opneemt dat jij samen met de werkgever voert, is dit toegestaan. Dit betekent dat je de werkgever hiervan niet op de hoogte hoeft te stellen.
Als werknemers het spannend vinden om een gesprek met de werkgever te voeren en vrezen dat zij na het gesprek een deel van het besprokene door de zenuwen vergeten, raden wij in sommige gevallen zelfs aan om het gesprek ‘’stiekem’’ op te nemen voor eigen gebruik. Nadien kan de werknemer namelijk nog terugluisteren wat de daadwerkelijke bewoordingen van de werkgever waren. Ook wanneer werknemers hebben ervaren dat de werkgever mondelinge toezeggingen doet, die vervolgens niet worden nagekomen, kan het opnemen van gesprekken uitkomst bieden. Eventueel kan dit in een civiele arbeidsrechtelijke procedure als bewijs gebruikt worden, daar rechters over het algemeen veel waarde hechten aan waarheidsvinding.
De werkgever kan je het echter wel kwalijk nemen als blijkt dat jij regelmatig gesprekken opneemt. Dit kan de verstandhoudingen tussen partijen op scherp zetten zodat wij wel adviseren om goed af te wegen of het echt nodig is om een geluidsopname te maken.